Als je moeder neurotisch is, smetvrees heeft en contactgestoord is, weet je als kind van 8 jaar niet beter. De hoofdpersoon in deze roman heeft zo’n moeder. Door een faillissement van de vader zijn ze verhuisd naar een portiekwoning in een eenvoudige buurt. Te eenvoudig volgens de moeder. De kinderen wordt verboden contact te leggen met mensen en kinderen uit de buurt en ze moeten dagelijks de halve stad doorkruisen om op hun oude school te blijven. De moeder laat ze geen ogenblik vrij. De vader is te druk bezig met het opzetten van een nieuw naai-atelier. De neuroses van de moeder nemen groteske vormen aan. De ik-persoon voelt een grote verantwoordelijkheid voor het volledig verziekte gezinsleven. Mooi en onderkoeld geschreven verslag van een jeugd, zoals niemand die een kind zou toewensen.

Besproken in YN: lees de recensie.